Father's Day 2020...

Εχθές ήταν η Γιορτή του Πατέρα!

Με αφορμή αυτή τη γιορτή λοιπόν, δε θα μπορούσα να μη σχολιάσω..

Σε σχέση με τα παιδιά, έχω αναφερθεί εκτενώς στο Instagram (στην αντίστοιχη σελίδα, check it out!).

Επίσης, πέρυσι είχα κάνει και ένα video στο Youtube (με τις τότε σκέψεις μου), το οποίο αξίζει να δείτε:

 Το video που είχα κάνει πέρυσι για την ημέρα του Πατέρα.

Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο (το χρόνο μας) και ενέργεια (την ενέργειά μας)! Όμως, αποτελούν επένδυση!

Για να μην παρεξηγηθώ... "Τι επένδυση λέει αυτός εδώ...;; Το έχει χάσει τελείως..." 

Επενδύουμε επάνω τους, φτιάχνουμε καλύτερους ανθρώπους (από ότι ήμαστε εμείς, προσπαθούμε τουλάχιστον..), τους μεταφέρουμε γνώσεις και εμπειρίες, προσπαθώντας βέβαια να μην τα "πνίξουμε" και αφήνοντας τα να πάρουν αποφάσεις, να κάνουν λάθη, να μάθουν..

Φτιάχνουμε καλύτερους ανθρώπους και βελτιώνουμε τη ζωή τους, αλλά και τον κόσμο γύρω μας!

Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη επένδυσή μας, στο μέλλον του κόσμου και της ανθρωπότητας!

Η δική μας γενιά (θεωρώ ότι) ήταν καλύτερη από τις προηγούμενες (σε πολλά επίπεδα) και οι επόμενες θα είναι (και πρέπει να είναι..) καλύτερες από εμάς!

Έχουν να λύσουν περισσότερα θέματα και προβλήματα και τα εφοδιάζουμε να το κάνουν!

Να εξελιχθούν, να προχωρήσουν, να σώσουν τον κόσμο (ή να βάλουν ένα λιθαράκι προς αυτή την κατεύθυνση, το δικό τους..)! Ο Elon Musk θα κάνει τα υπόλοιπα... 😉 

Δεν ήθελα να πω όμως, για τα παιδιά μας... (φαντάσου να ήθελες...)

Ήθελα να πω για το δικό μου πατέρα και την εμπειρία που βίώσα εγώ, μέσα από αυτή τη σχέση:

- Θυμάμαι λοιπον, να με πηγαίνει μικρό για "βραχοδρομίες", όπως έλεγε... Πρακτικά πηγαίναμε, άλλοτε με παπούτσια και άλλοτε (το καλοκαίρι) ξυπόλητοι στα βράχια... Τρέχαμε, παίζαμε, κυνηγιόμασταν... 

Καμία μαμά και κανείς μπαμπάς, δε θα το έκανε σήμερα... Σε κοφτερά βράχια τρέξιμο...;;

Κοψίματα, σπασίματα, εξαρθρώματα είναι το πρώτο που θα σκεφτόταν κάθε γονιός...

Απερίσκεπτο; Ίσως... Με έμαθε όμως να ισορροπώ και να κρατάω την ισορροπία μου και να μη φοβάμαι..

Με ανέβαζε επίσης, σε βουνοκορφές (εντάξει, όχι στον Όλυμπο).. Ανεβαίναμε σε πλαγιές (χωρίς ορειβατικό εξοπλισμό, ανάβαση, μέχρι εκεί που πάνε τα πόδια), χαζεύαμε από ψηλά τη θέα, κάποιες φορές αρκετά ψηλά (ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν, όντας μικρός σε ηλικία) και μετά κατεβαίναμε, με πλάγια βήματα, για να μην υπάρχουν "κουτρουβάλες"... Το σημερινό downhill, χωρίς ποδήλατο όμως...

Γενικά, ήθελε (μάλλον) να με κάνει κάνει να αγαπήσω τη φύση...

Τα κατάφερε! Αρκετά χρόνια μετά, αλλά τα κατάφερε...

- Τον έβλεπα να κάνει πράγματα πολλά, με γοργό πάντα βήμα και να καταφέρνει ότι θέλει με επιμονή... Σε "σκυλίσια" γλώσσα, είχε πολύ drive! Ήταν malinois! (check it out..)

Το ίδιο drive έχω και εγώ! Τρομερή επιμονή μέχρι να καταφέρω κάτι (ή εγώ το πιστεύω έτσι..)!

Μου το "πέρασε" 100% και προσπαθώ και εγώ να το περάσω, με τη σειρά μου, στις κόρες μου!

- Με έμαθε να κολυμπάω! Όντας ψαροντουφεκάς, με έμαθε να αγαπάω το νερό και το κολύμπι!

Ήθελε να μου περάσει το μικρόβιο! Το πέρασε! 

Ψαροντούφεκο δεν έκανα ποτέ, αλλά το κολύμπι το αγαπάω, όσο λίγο πράγματα!

- Τελευταία και καλύτερο: με έμαθε να οδηγώ! Δε θυμάμαι τι έκανε με το ποδήλατο, αλλά σίγουρα με έμαθε με το αυτόκινητο!

Πως;; Όχι με τους πιο νόμιμους τρόπους πάντα, αλλά μου πέρασε το μικρόβιο...

Με έκανε Petrolhead, ακόμα και αν αυτός δεν ήταν και το έκανε για την ασφάλεια μου και για να μάθω να οδηγώ (και για να είναι σίγουρός, ότι θα μάθω)!

- Επίσης, με έμαθε να μετράω και να διαχειρίζομαι χρήματα (χρόνια στην πιάτσα, ως έμπορος) και να.... δένω τα κορδόνια μου!!!

#Tieinaiaftotora??

Μια ημέρα τον θυμάμαι να λέει: "Σήμερα, θα μάθουμε να δένουμε τα κορδόνια"!

Παλέυαμε μία ολόκληρη ημέρα (σχεδόν), αυτός μου έδειχνε τον τρόπο, εγώ προσπαθούσα, δε μπορούσα και απογοητευόμουν... Δε μπορώ, δε θα τα καταφέρω, άσε με...

Και τελευταία στιγμή, εκεί επάνω στις καθυστερήσεις που δε σώζεται και δε γυρνάει με τίποτα το μας, ιδέα (γλόμπος).. Φώτισε ολόκληρος.. Για έλα, να δοκιμάσουμε κάτι τελευταίο..

Άσε με, δε βλέπεις και δεν καταλαβαίνεις ότι δε μπορώ;; Γεμάτος απογοήτευση εγώ και εμφανώς νευριασμένος που δεν τα καταφέρνω..

Έλα, μία τελευταία φορά και αν δε μπορέσεις, τέλος!

Μου δείχνει ένα τρόπο (κάνουμε δύο ημικύκλια, αντί για ένα και τα δένουμε μεταξύ τους), το δοκιμάζω, τα δένω... χαρά απίστευτη (και αυτός και εγώ)!!

Τα κατάφερε, τα κατάφερα!

Ακόμη, μέχρι και σήμερα, έτσι δένω τα κορδόνια μου και είναι κάτι που θα μεταφέρω και στα παιδιά μου! Θα μάθουν να δένουν τα κορδόνια έτσι! Κληρονομιά του παππού!

Είχε και κάποια κακά (όλοι δεν έχουμε άλλωστε..;;).. Πράγματα που δε μου άρεσαν..

Τα έκανε για καλό (ή έτσι νόμιζε).. Έκανα χρόνο να τα αποβάλλω, τα διόρθωσα και προσπαθώ να τα μάθω αλλιώς (my way) στα παιδιά μου!

Σε αγαπάω πατέρα! Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!

Χρόνια μας πολλά!